خیلی از بچه‌ها به تعطیلات عادت کرده‌اند و دیر می‌خوابند و نمی‌توانند صبح بدون غر و لند و به موقع بیدار شوند. بسیاری از والدین هستند که در مقابل این وضعیت ناراحت هم می‌شوند ولی اقدام موثر و قاطعی ندارند. علت‌هایی هست که باعث دیر خوابیدن بچه‌ها و اذیت شدن آنها می‌شود. باید این دلایل را بشناسیم تا محصلان هم به موقع بخوابند و هم روز درسی بهتری داشه باشند.
چند سال پیش مادری از من در این باره که آیا خوب است عکس مریم میرزاخانی، توران میرهادی و چند زن مشهور دیگر ایرانی را را قاب کند و در اتاق دخترش بگذارد تا الگوهای بصری و پیش برنده ایجاد کند؟ طرح مساله کرد.
در شرایط بحرانی و رخدادهای طبیعی، کودکان بیش از پیش در معرض آسیب‌های روانی قرار دارند. بزرگترها درگیر رسیدگی به وقایع پیش‌آمده هستند و کودکان شاهد هر آنچه می‌گذرد.
ممکن است آگاهی کودکان از محیط زیست به نظر شما پیچیده باشد اما این کار بسیار ساده است. روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید به فرزند خود یاد دهید که عاشق محیط اطراف خود باشد و از آن مراقبت کند.
شاکی هستیم، در محل کار، دانشگاه، منزل، بین دوستان و غریبه‌ها احساس ناراحتی و ناامنی می‌کنیم، مدعی می‌شویم که «دیگری/دیگران» اصلا مراعات حال ما را نمی‌کنند، نمی‌توانند برای لحظه‌ای خود را جای ما بگذارند، دخالت می‌کنند، سوالات خصوصی می‌کنند و منتظر جواب می‌مانند و تحمل شنیدن «نه» را ندارند، روابط خویشاوندی و دوستانه‌مان به‌راحتی از هم می‌پاشد. این شکایت‌ها به شکل‌های مختلف ورد زبان اکثر ماست و در نهایت می‌گوییم «ایرانی‌ها اصلا حریم خصوصی سرشان نمی شود.»
داشتن بچه مدرسه‌ای وقتی که شاغل باشیم، اضطراب زیادی را به ما وارد می‌کند. ما سعی می کنیم برنامه کاری خودمان را حفظ کنیم و در عین حال مسئولیت‌های جدیدی علیرغم داشتن سرویس مدرسه بر سرمان آوار شده است. ما از یک سو نمی‌خواهیم بچه آسیب ببیند و از سوی دیگر نمی‌خواهیم کارمان را هم از دست بدهیم.
اغلب در مکان‌های عمومی بازی، بچه‌ها دچار بحث و چالش می‌شوند، وسیله‌های هم را می‌شکنند، پرتاب می‌کنند، خط‌خطی می‌کنند ، نوبت یکدیگر را رعایت نمی کنند و ... عموما والدینی را می‌بینید که در کسری از ثانیه وسط دو کودک نشسته و در حال میانجی‌گری‌اند.
چرا هیچ چیزی برای این بچه ارزش ندارد؟ چرا نسبت به هیچ چیز احساس مسوولیت ندارد؟ ما که چیزی کم نگذاشتهایم چرا احساس مالکیت و حس مراقبت و مسوولیت ندارد؟ و چراهایی دیگر.
یکی از مهمترین توصیه‌ها برای بهبود توانمندی‌های ارتباطی کودکان نسل آپارتمانی، حضور آنها در مدارس طبیعت و مزرعه‌های پژوهشی کودک‌محور یا داشتن حیوان و گیاه خانگی است. حضور یک موجود زنده توان ارتباطی کودک را ارتقا می‌دهد، مسئولیت‌پذیری، عاطفه‌ورزی، توجه به دیگری و حمایت از او را آموزش می‌دهد.
شاید اگر قدیم‌ترها می‌شنیدیم که اگر بچه‌ها با کتاب مأنوس شوند، احتمال موفقیت و باهوش‌تر شدنشان بیشتر است، تعجب می‌کردیم. کتاب، بیش از آنکه سرگرمی باشد، شخصیت یک بچه را از منزوی بودن به اجتماعی بودن و از زبان محدود به کلمات متنوع سوق می‌دهد. این مطلب را بخوانید تا در مورد اینکه چرا باید بچه‌ها را کتاب‌خوان بار بیاورید و برای شروع این کار باید چه کنید، بیشتر بدانید.
