داشتن بچه مدرسه‌ای وقتی که شاغل باشیم، اضطراب زیادی را به ما وارد می‌کند. ما سعی می کنیم برنامه کاری خودمان را حفظ کنیم و در عین حال مسئولیت‌های جدیدی علیرغم داشتن سرویس مدرسه بر سرمان آوار شده است. ما از یک سو نمی‌خواهیم بچه آسیب ببیند و از سوی دیگر نمی‌خواهیم کارمان را هم از دست بدهیم.
اغلب در مکان‌های عمومی بازی، بچه‌ها دچار بحث و چالش می‌شوند، وسیله‌های هم را می‌شکنند، پرتاب می‌کنند، خط‌خطی می‌کنند ، نوبت یکدیگر را رعایت نمی کنند و ... عموما والدینی را می‌بینید که در کسری از ثانیه وسط دو کودک نشسته و در حال میانجی‌گری‌اند.
چرا هیچ چیزی برای این بچه ارزش ندارد؟ چرا نسبت به هیچ چیز احساس مسوولیت ندارد؟ ما که چیزی کم نگذاشتهایم چرا احساس مالکیت و حس مراقبت و مسوولیت ندارد؟ و چراهایی دیگر.
یکی از مهمترین توصیه‌ها برای بهبود توانمندی‌های ارتباطی کودکان نسل آپارتمانی، حضور آنها در مدارس طبیعت و مزرعه‌های پژوهشی کودک‌محور یا داشتن حیوان و گیاه خانگی است. حضور یک موجود زنده توان ارتباطی کودک را ارتقا می‌دهد، مسئولیت‌پذیری، عاطفه‌ورزی، توجه به دیگری و حمایت از او را آموزش می‌دهد.
شاید اگر قدیم‌ترها می‌شنیدیم که اگر بچه‌ها با کتاب مأنوس شوند، احتمال موفقیت و باهوش‌تر شدنشان بیشتر است، تعجب می‌کردیم. کتاب، بیش از آنکه سرگرمی باشد، شخصیت یک بچه را از منزوی بودن به اجتماعی بودن و از زبان محدود به کلمات متنوع سوق می‌دهد. این مطلب را بخوانید تا در مورد اینکه چرا باید بچه‌ها را کتاب‌خوان بار بیاورید و برای شروع این کار باید چه کنید، بیشتر بدانید.
بسیاری از شبکه‌های اجتماعی به کودکان زیر ۱۳ سال اجازه ثبت حساب کاربری را نمی‌دهند. علیرغم محدودیت سنی برای شبکه‌های اجتماعی، بسیاری از کودکان از این شبکه‌ها بدون اطلاع و رضایت والدینشان استفاده می‌کنند.
خیلی از ما پدر و مادرها هنوز هم در مواجهه با نوزادمان به باورهای قدیمی و تایید نشده از نظر علمی تکیه می‌کنیم.
نوزادمان دل‌درد داشته باشد، گوشی را برمی‌داریم و برحسب تجربه از مادربزرگ و عمه و خاله و قدیمی‌ترها دنبال راه‌حل می‌گردیم. تجربه دوممان هم که باشد خودمان دست به کار می‌شویم و آب قند درست می‌کنیم و به خورد نوزاد می‌دهیم. نوزاد زردی هم که داشته باشد، شیرخشک و دمنوش‌های تجویزی را آماده می‌کنیم و خوشحال هم می‌شویم که بدون رفتن به دکتر کودک‌مان را خوب کرده‌ایم.
